اعتراض به ملی شدن اراضی

اعتراض به ملی شدن اراضی مطابق با کمیسیون ماده 56 منابع طبیعی، یکی از کارهای است که توسط وکیل حقوقی مسلط به امور اراضی و مربوط به این نوع پرونده های انجام می شود. در ادامه برای آگاهی در اراضی ملی و موارد حقوقی مربوط به آن توضیح داده شده است.

اراضی ملی چیست؟

به تمام زمین ها و اراضی که به سازمان منابع طبیعی و محیط زیست تعلق گرفته باشد، اراضی ملی گفته می شود. ممکن است این نوع اراضی در خارج شهر یا داخل شهر وجود داشته باشند. اراضی که در داخل شهر قرار دارد، به سازمان مسکن و شهرسازی تعلق خواهد گرفت؛ ولی اراضی خارج از شهر، متعلق به سازمان منابع طبیعی است.

برای مثال در هنگامی که مالکیت زمینی مشخص نشود یا زمین کشاورزی یا باغات که سال ها بایر مانده باشد و توسط مالکان رها شده باشد، سازمان منابع طبیعی یا سازمان مسکن و شهرسازی بعد از بررسی نسبت به مالکیت آن اقدام کرده و آنها را جزو اراضی ملی قرار می دهد.

یا اینکه یکسری اراضی ملی مثل زمین ها و جنگل های وجود دارند که مطابق با قانون جزو اراضی دولتی محسوب می شوند، ولی اگر افراد به ساخت و ساز و بهره برداری از آن مشغول شوند، کاری برخلاف قانون انجام داده اند، در صورت اطلاع منابع طبیعی با آنها برخورد خواهد شد و این کار آنها با پیگرد قانونی و مجازات های سنگین همراه است.

چگونگی تشخیص ملی شدن اراضی

در هنگامی که اراضی تحت مالکیت اراضی ملی قرار می گیرد، از مالکیت شخصی خارج می شود و تنها با مراجعه به کمیسیون ماده 56 منابع طبیعی می توان برای پس گرفتن آن اقدام کرد.

برای اعتراض به رأی صادر شده از سوی دولت برای مالکیت اراضی، افراد می توانند به سازمان منابع طبیعی مراجعه کند و نسبت به حق خود رویه های حقوقی آن را انجام دهند. سپس اگر نتیجه ای حاصل نشد، باید به دادگاه مراجعه کنند و دادگستری به عنوان محل نهایی برای حل اختلافات و تصمیم گیری درباره تشخیص ملی شدن اراضی محسوب می شود.

بر این اساس کارشناسان دادگستری توانایی تشخیص زمین های احیا شده با زمین های بایر را دارند، همچنین می توانند تفاوت این دو نوع را تشخیص دهند.

روش تشخیص ملی شدن اراضی

در مقابل اراضی ملی، یکسری اراضی عادی وجود دارد که در مالکیت افراد جامعه قرار دارند؛ ولی در اثر رها شدن می توانند جزو اراضی ملی قرار گیرند، در این موارد باید اثبات کرد که اراضی، جزو زمین های مورد استفاده و قابل بهره برداری است، در غیر صورت دولت آن را به عنوان اموال ملی متعلق به خود خواهد دانست.

برای تشخیص اراضی عادی از اراضی ملی راه های بسیاری وجود دارد که عبارت است از:

1- زمین کشاورزی و باغداری رها نشده باشد و همچنان از آن محصول برداشته می شود.

2- در نزدیکی زمین موردنظر، چاه، چشمه یا رودخانه وجود داشته باشد.

3- زمین مسطح باشد و شیب آن زیاد نباشد؛ زیرا زمینی که مسطح نیست برای کشاورزی و باغداری مناسب نیست، بنابراین متعلق به اراضی ملی است.

4- در زمین موردنظر بهره برداری و ساخت و سازهای برای کشاورزی یا دامداری توسط انسان انجام شده باشد.

5- تقسیم بندی و شخم زمین نشان از احیا بودن زمین می دهد.

6- قابل کشت باشد و امکان آبیاری در آن وجود داشته باشد.

7- رودهای جدید و قدیم در زمین وجود داشته باشد.

8- زمین موردنظر فاقد پوشش گیاهی و مرتعی باشد.

9- درختان میوه در زمین وجود داشته باشد.

10- جاده قدیمی در آن مشهود باشد (نشان از رفت و آمد از گذشته تا کنون در آن مشخص باشد)

برای آگاهی بیشتر مطالعه مقاله آشنایی با خدمات موسسه حقوقی پیشنهاد می شود.