وکیل مهریه در تهران

انواع مهریه عبارتند از:

1. مهرالحسنه یا مهر محمدی، که به مقدار 500 درهم و بر اساس مهریه حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) مشخص می‌شود.
2. مهرالمسمی، که در زمان عقد نکاح به توافق طرفین می‌رسد.
3. مهرالمثل، که میزان آن به شرایط عرف جامعه و ویژگی‌های زن بستگی دارد.
4. مهرالمتعه، که در صورت عدم تعیین مهریه قبل از نزدیکی، با توجه به وضعیت مالی زن و مرد مشخص می‌شود.
5. مفوضه البضع، که در شرایطی که مهریه در عقد دائم معین نشده یا شرط عدم پرداخت وجود داشته باشد، امکان توافق دو طرف را برای تعیین مهریه فراهم می‌کند.
6. مفوضه المهر، که در آن زن انتخاب مهریه را به شخص دیگری، معمولاً وکیل خود، واگذار می‌نماید.

این دسته‌بندی‌های مهریه در قوانین خانواده به کار گرفته می‌شوند و ممکن است بنا به شرایط ویژه‌ای که طرفین توافق می‌کنند، تغییر کنند.

انواع مهریه از نظر زمان مطالبه کدام است؟

انواع مهریه از نظر زمان مطالبه عبارتند از:

• مهریه عندالمطالبه:
  در این نوع مهریه، زن می‌تواند هر زمان که اراده کند، از شوهر خود درخواست پرداخت کند و او ملزم به تأمین مهریه خواهد بود. در این وضعیت، زن این حق را دارد که تا زمانی که مهریه به او تسویه نشده است، هیچ یک از وظایفش نسبت به همسرش را انجام ندهد.
• مهریه عند الاستطاعه:
  در این نوع مهریه، زن تنها در صورتی می‌تواند از شوهر درخواست کند که او قادر به پرداخت آن باشد. برای دریافت مهریه، زن باید توان مالی مرد را اثبات کند.
• مهریه موجل:
  در این نوع مهریه، موعدی مشخص برای پرداخت آن تعیین می‌گردد و زن نمی‌تواند قبل از آن به درخواست مهریه بپردازد. در این وضعیت، زن تا زمانی که مهریه پرداخت نشود، حق حبس نخواهد داشت و نمی‌تواند تا پایان مدت مشخص شده، مهریه خود را مطالبه کند.

شرایط مهریه {قانون جدید مهریه 1404}

ماده ۱۰۷۸ از قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران بیان می‌کند که مهریه باید دارای ارزش اقتصادی باشد و قابلیت داد و ستد داشته باشد. همچنین، زن باید بتواند آن را به‌طور مستقل دریافت کند و مالک آن شود. اموال عمومی و موقوفات تنها با اجازه صاحب حق می‌توانند به عنوان مهریه لحاظ شوند.

ماده ۱۰۷۹ این قانون تأکید می‌کند که مهریه باید مشخص و در زمان عقد وجود داشته باشد؛ در صورتی که معلوم شود در زمان انعقاد عقد موجود نبوده، تعیین مهریه اعتبار نخواهد داشت.

بر اساس ماده ۱۱۰۰ قانون مدنی ایران، مهریه باید متعلق به شوهر باشد و نمی‌توان از اموال دیگران به عنوان مهریه استفاده کرد، مگر با کسب اجازه از مالک آن.

علاوه بر این، مهریه باید به‌طور دقیق مشخص شود، به‌گونه‌ای که مقدار، نوع و ویژگی‌های آن به روشنی بیان شده و ابهام طرفین برطرف شود.

ماده ۱۹۰ نیز تصریح می‌کند که مهریه باید به‌طور مشخص تعیین گردد و نمی‌توان یکی از چند گزینه را به‌طور نامشخص به عنوان مهریه انتخاب کرد.

براساس مواد ۲۱۵ و ۳۴۸ قانون مدنی، مهریه باید از نوع مالی مشروع باشد؛ بنابراین، چیزی که قانوناً فروش یا استفاده از آن ممنوع است، نمی‌تواند به عنوان مهریه در نظر گرفته شود.

در نهایت، ماده ۳۴۸ مقرر می‌دارد که شوهر باید توانایی تسلیم مهریه را داشته باشد و این تسلیم باید از سوی مرد انجام گیرد. در غیر این صورت، مهریه باطل خواهد شد، مگر اینکه زن توانایی تسلیم را داشته باشد و شوهر نتواند آن را فراهم آورد.